Ceren Çalak Koca

Anne bir insandır ve yorulur da, öfkelenir de, pek çok yetersizliği, beceriksizliği vardır, öğrenmesi gerekir, desteğe ihtiyaç duyar, çaresizliğe düşer.

Muktedir anne ve öfkeli çocukları

Anne, özellikle çocuklarıyla ilişkisinde nefsiyle, ihtiyaçlarıyla genel olarak mücadele içinde olması gereken kişidir.

Annenin erkek çocuğa büyük bir düşkünlük göstermesi ve ne yapsa ondan memnun olması da mümkündür. Bu durumda erkek çocuk büyümez. Ne olursa olsun kendinden memnun, megaloman, bencil, işbirliği yapamayan, çevresiyle uyumsuz bir çocuk olarak kalır.

Koşullar değiştiği için oluşan farklara ayrımcılık denemez, bunlar hayatın getirdiği zorunlu yaşantılardır. Sadece, ebeveynin sevme kapasitesini belirleyen koşullar farklılık göstermiştir.

Bu bakımdan “aşk çocukları” daha şanslıdır.

Çocuğu anlayacak ve ona ihtiyacı olan ruhsal yatırımı yapabilecek, ortaya çıkan sorunları karşılayabilecek bir ruhsal kapasitesi kalmamış olan aile büyükleri, çocukla ancak onun hemen her istediğini yapmaya çalışarak ilişki kurabilirler. Bunun sevgi olmadığı, çocuğu büyütecek bir ilişki zemini sağlamadığı, tersine, çocuğu çocuk bırakmaktan başka bir işe yaramayacağı çok açıktır.

Annelik, canlı bir varlıktan bir insan oluşturma becerisidir ve bu üretim parayla, kuru bilgiyle, yapay yollarla, büyük bir emeği göze almadan ve yorulmadan kolay bir biçimde yapılamaz.

Kadının iktidar düşkünlüğünde, her durumda erkek çocuk zarar görür. Kız çocuksa ilerde eşi üzerinde iktidar kurmaya çalışacaktır

Bir çocuğun hata yapmasına ve hatalarından öğrenmesine izin verilmesi gerekir; aksi takdirde deneme cesareti oluşmaz. Devamlı müdahale edilen ve yönetilen çocuklar yaşayarak, deneyerek öğrenme imkânı ellerinden alındığı için, ruhen bir türlü büyüyemezler ve hayatları boyunca kendilerini idare edecek insanlar ararlar.