Milena

İnsanın gençliğinde sevdiği bir kitap, gençliğinde onu ağlatan müzik, sevdiği sokaklar, dağlardaki bir patika ya da ormandaki bir ışık, her şey, her şey dünyanın bir parçası olarak ona aittir, kimse alamaz ondan bunları ve anımsandığında olağanüstüdürler.

Geceleri mezarlıkta dolaşıyor,

Sadece sahte insanların düz çizgili karakteri vardır. Gerçek insanlar günde yüz kere kendilerine karşı gelirler, asil anlayışlarını kötülüklerle ve alçaklıklarını içsel güzelliklerle dengelerler

Ruh ve kalp, yükü taşıyamaz olunca hiç değilse eşit bölünmesi için, ağırlığın yarısını ciğer üstlenir

Ama ben kendim için hep bir çıkış yolu arıyorum, hep bir çözüm, hep iyi olanı ve doğru olanı.

Bir gün devletler, bizim tek tek insan olarak birbirimizi anladığımız gibi anlayabilecekler mi birbirlerini? Ülkeler arasındaki sınırlar kalkacak mı bir gün, tıpkı birbirimize yaklaştığımızda bizim aramızda kalktığı gibi?

Büyük olaylar nasıl gelişir? Beklenmedik bir anda ve birden.

Herkes hayatta olmayacak şeylerin olmasını bekler

Kendini savunmayan, her şeyi kaybeder.

Haberler havan ateşi gibi yayılır. Sansasyon haberleri kendiliğinden susar sonra, oysa gerçek haberler ısrarla kalır, yoğunlaşır, biçimlenir, nefes almaya, yaşamaya başlar.