Kitle ve İktidar

Kendini ona bırakması artık mahvolması anlamına gelir, çünkü kitlenin kendisi mahvolma tehdidi altındadır. Böyle bir anda kendi özgüllüğünü ne kadar vurgulasa azdır. İtip kakarak, itip kakmaya yol açar; ne kadar darbe vurursa kendisi de bir o kadar yer ve kendisini o kadar kendisi hisseder. Kendi şahsının sınırları tekrar netlik kazanır.

Sık sık belirtildiği gibi, bir tiyatrodaki panik, kitlenin dağılması anlamına gelir. Gösteri dolayısıyla insanlar birbirlerine ne kadar yakınlaşmışsa ve tiyatronun mimarisi ne kadar kapalıysa, dağılma o kadar şiddetli olur.

Dışarıdan yapılan saldırılar kitleyi yalnızca kuvvetlendirmeye yarar; bu durumda, dağılmış olanlar daha da güçlü bir biçimde tekrar bir araya gelirler.

Vurgulanması gereken birinci nokta, kitlenin hiçbir zaman tatmin duygusu yaşamadığıdır.

Bir şeyi ateşe veren kitle kendisini karşı konulamaz hisseder; ateş yayıldığı sürece herkes kitleye katılacaktır ve ona düşman olan her şey yok edilecektir. İleride de anlatılacağı üzere, kitle sembollerinin en güçlüsü ateştir.

Büyüme isteği kitlenin ilk ve en önemli niteliğidir

Temsili suretlerin yok edilmesi, artık reddedilen bir hiyerarşinin yok edilmesidir.

Gürültü, kitlenin ümit ettiği desteğin vaadi ve gelecekte yapılacak işlerin mutlu bir kehanetidir.

insanlar hiç kimsenin diğerinden daha üstün ya da daha iyi olmadığı bu mutlu an uğruna bir kitle oluştururlar.

Hırsız korkusu yalnızca soyulma korkusu değildir, aynı zamanda karanlığın içinden aniden uzanan beklenmedik bir elden duyulan korkudur.