Namərdin üslubu

mahiyyətcə heç dəyişilməmişdi – milislər əvvəlki kimi yırtıcı və qaniçən idilər. Keçmiş İttifaqda heç nə dəyişilməmişdi. Sadəcə, hər bir respublikada rüşvət alan və müxtəlif cinayətlərə göz yuman daha çox rəis və daha çox alçaqlar əmələ gəlmişdi.

Buradan isə belə bir nəticə yaranır: satqınlığın axırı yoxdur. Sədaqəti qoruyub saxlamaq çox daha etibarlıdır

Yeni zənginləşmiş adamlar qonşuluqda nifrətdən və paxıllıqdan üz-gözləri əyilmiş adamların yaşamalarını istəmirdilər

Maddi dəlil-sübutsuz — heç kim.

Parisi həqiqətən də sevirdi. Onu doğulub boya-başa çatdığı dəniz sahilində yerləşən öz doğma şəhəri kimi yaxşı tanıdığını sanırdı. Həyatının böyük hissəsini keçirdiyi — Moskva qədər. Bir müddət ekspert kimi çalışdığı — Nyu-York qədər. Paris onun üçün, sadəcə, sevdiyi bir şəhər və Fransanın paytaxtı deyildi. Onun bu şəhərə olan sevgisi miqyasına görə Heminqueyin Parisə olan sevgisinin ifadəsinə tam mənada cavab verirdi – «səndən heç ayrılmayan bayram»

səndən heç ayrılmayan bayram»