лёкай яшчэ раз выйшаў да яе і торкнуў ёй у скурчаныя ад холаду пальцы нейкія бумажкі... - Ад пана!.. Яна нават не чула, як з яе акалелых пальцаў выпаў гасцінец роднага, доўгажаданага сына. Некалькі трохрублёвых прыліплі да макраватага тратуара...
Екатерина Фёдороваje citiralaпре 7 година
як апынулася на шумным тратуары каля варот, яна сама не памятала..
Екатерина Фёдороваje citiralaпре 7 година
Ён бразнуў дзвярамі і пайшоў у пакоі...
Екатерина Фёдороваje citiralaпре 7 година
, старушка! Я цябе... не знаю...
Екатерина Фёдороваje citiralaпре 7 година
Чаму вы пускаеце ў пакой розных жабрачак шалёных?!
Екатерина Фёдороваje citiralaпре 7 година
Лаўручок мой! Сынок! - як непрытомная, кінулася да яго Тэкля
Екатерина Фёдороваje citiralaпре 7 година
Я да сына свайго іду, да Лаўрука!
Екатерина Фёдороваje citiralaпре 7 година
Стукалася, стукалася яна ў дзверы, пакуль нехта адчыніў, высунуўся напалову, паглядзеў на яе і крыкнуў: - Ідзі, ідзі
Екатерина Фёдороваje citiralaпре 7 година
Тэкля ідзе ды ідзе... Млеюць старыя ногі
Екатерина Фёдороваje citiralaпре 7 година
Цыпрук гаварыў... Як гэта ён мяне не прыме? Я ж - яго матка!.. Я ж яго гадавала і карміла... Ён жа - уся пацеха мая.