Мен - қазақпын

Жолдас емес адамға дүние боқ.

Жұмаққа да жүр қазір дін ие боп.

Өлең қалсын ұрпаққа, өнер қалсын,

Ата мирас мәңгілік дүние боп.

Мен – жігітпін, айқасқа, сынға асықпын.

Жүрегі бар кеудемде шын ғашықтың.

Жанартаудай жойқынмын жұлқынғанда,

Шарықтасам, қыран боп шыңға шықтым

Қазақ, – дедім, – отырған осы алдыңда.

Көшіп-қонып жүргенім мал қамынан,

Өмір іздеп су, шалғын алқабынан.

Одан өзге тіршілік, кәсібім жоқ,

Не тауыппын құранның әлхамынан.

Ұқсатамын оны мен қысыр малға.

Білем, бұл сөз – күпірлік мұсылманға.

Шынымды айтсам, алланың өзін де мен

Еске аламын кейде бір қысылғанда.

Шариғаттың шартынан үрке бердім,

Көргенім жоқ өмірге бір керегін,

Еркек болып сәлдені сыйламадым,

Әйел болып бетімді бүркемедім.

Жоқ, дін емес, мал – жаным, жер – кіндігім.