The Introduction
I figured it would be like that. I’d only known them for about fifteen minutes, but I knew it. Maybe my nerves were tingling. Maybe it was the Sour Boppers candy and Jumperz energy drink mixed into my pancakes that Grandma Wilbur cooked for breakfast. Nevertheless, my mind was racing and I was crazier than two galloping goats on a shopping spree. Oh, and by the way, my name is Wrinkles Wallace.
This morning was my first day at a new school. I was the newest student at Old Endings Preparatory in Ypsilanti, Michigan. If you have ever been to Ypsilanti, you would know about Old Endings Preparatory. It’s the one and only blue building with vibrant yellow polka-dots in town. The rest of the buildings are comprised of painted stripes, plaids, and argyles. Needless to say, our polka-dots stick out. It’s also safe to say, once you arrive at Old Endings Preparatory, doggone it, you know you’ve arrived.
My Grandma Wilbur dropped me off at school on her motorcycle and I tried to smoothly walk up the pathway. I only fell one time, which was a record low for me. I thought I showed my skills. However, my new school mates didn’t recognize the talent. Some kid about the size of a baby Brontosaurus had the nerve to yell out, “Hey, clumsy!”
“No. That’s my baby sister’s name,” I said.
“Your baby sister’s name is Clumsy?” asked the kid.
“Yeah, and my name is Wrinkles. You must be Tiny. It’s a pleasure to meet you.” I extended my hand and quickly retracted it after I realized that his hands were covered in chocolate syrup. I gave him a friendly peace sign.
“How did you know my name?” asked Tiny, after licking some chocolate covered sprinkles off his left pinky. I shrugged my shoulders and
Hoofdstuk 1
De Inleiding
Ik dacht dat het zo zou zijn. Ik kende ze pas een kwartier, maar ik wist het. Misschien tintelden mijn zenuwen. Misschien waren het de zure Boppers snoep en Jumperz energiedrank gemengd in mijn pannenkoeken die oma Wilbur als ontbijt kookte. Desalniettemin was mijn geest aan het racen en ik was gekker dan twee galopperende geiten die aan het winkelen waren. Oh, en trouwens, mijn naam is Wrinkles Wallace.
Vanmorgen was mijn eerste dag op een nieuwe school. Ik was de nieuwste student aan het Old Endings Preparatory in Ypsilanti, Michigan. Als je ooit in Ypsilanti bent geweest, zou je het weten van Old Endings Preparatory. Het is het enige echte blauwe gebouw met levendige gele stippen in de stad. De rest van de gebouwen bestaat uit geschilderde strepen, plaids en ruiten. Onnodig te zeggen dat onze polka-punten opvallen. Het is ook veilig om te zeggen, als je eenmaal bij Old Endings Preparatory bent aangekomen, dan weet je dat je er bent.
Mijn oma Wilbur zette me af op school op haar motor en ik probeerde soepel over het pad te lopen. Ik ben maar één keer gevallen, wat voor mij een recordlaagte was. Ik dacht dat ik mijn vaardigheden had laten zien. Maar mijn nieuwe schoolgenoten herkenden het talent niet. Een kind ter grootte van een baby Brontosaurus had het lef om te schreeuwen: "Hé, onhandig!".
"Nee. Dat is de naam van mijn kleine zusje," zei ik.
"De naam van je kleine zusje is onhandig?" vroeg het kind.
"Ja, en mijn naam is Rimpels. Jij moet Tiny zijn. Het is een genoegen u te ontmoeten." Ik strekte mijn hand uit en trok hem snel terug nadat ik me realiseerde dat zijn handen bedekt waren met chocoladesiroop. Ik gaf hem een vriendelijk vredesteken.
"Hoe wist je mijn naam?' vroeg Tiny, na het likken van wat chocolade hagelslag van zijn linker pink. Ik haalde mijn schouders op en...
