Nikolay Vasilievich Gogol

Bütün dünya biliyor ki İngiliz enfiye çekince Fransız hapşırır.

Ben hariç, bizim dairenin bütün memurları torpillidir. Her birinin sırtını dayadığı soylu bir dayısı vardır. Maaşları az, havaları çoktur.

Artık her şey gün gibi aşikâr! Eskiden bir sis perdesinin arkasından seyrediyordum dünyayı... Bunun sebebi de beynimizi kafatasımızın içinde zannetmemiz!.. Kafatasına hapsolmuş bir beyin nasıl düşünebilir? Halbuki beyin dediğimiz şey elle tutulmaz gözle görünmez bir esintidir. Hazar denizi taraflarından gelen bu ilahi esinti, düşüncelerimizi doğurur.

Para için değil babasını, dinini bile satar bu sözde yurtseverler.

“Duygu ve düşüncelerini başkalarıyla paylaşmayanlar, zevksiz kişilerdir...”

Anlaşıldı, bunlar kafasız bir kral istiyorlar!..

, önünde diz çök, çatla, patla

Üslubundaki alaycı ve trajik dil edebiyatçıların dikkatini çekti.

Ah, bir bilsen, aralarında ne hilkat garibeleri var. Kimisi kaba saba, soysuz sopsuz, müthiş aptal, yüzünden okunuyor aptallığı, sokakta çalımlı mı çalımlı yürüyüp önemli mi önemli bir şahıs olduğunu sanıyor, kimsenin ondan gözünü alamadığını düşünüyor. Ama asla öyle değil. Sanki görmemişim gibi ona dönüp bakmadım bile.

nlar, o mevki düşkünleri, o din bezirgânları, para için analarını, babalarını, Tanrıyı satarlar!