Altıncı

insan özü sevəndə daha xoşbəxtdir, nəinki sevməyib seviləndə.

"Qorxuram ki, bir gün atarsan məni, ya sözləşdiyimiz vaxt görüşə gəlməzsən, yaxınlığı-mızdan bezib məndən qurtulmaq üçün bəhanə axtararsan, mən də bunu hiss edərəm, əlacsız-lıqdan özümü öldürərəm..."

Düz deyirlər: "insan yalnız o zaman ölür ki, onu yada sala biləcək axırıncı adam yer üzündən köçmüş olur..."

həkim ümidini allaha bağlayanda xəstəyə də hər şey aydın olur

Nədən sevənlər sevgilərini itirməkdən qor-xurlar? Axı hər şey onların öz əllərindədir. Bu-dur, sevgi: barmaqlarım və saçlarımın arasın-dakı öpüşlərdə, bədənimin büküşlərində, alnı-mın tərində, dodaqlarımın nəmişliyində, gözlə-rimin qaranlığında, yorğun gülüşümdə, ehtiraslı pıçıltımda, iztirab dolu səsimdə... Kim ala bilər bunları məndən?

Mənim üçün isə həyatda yalnız bir həqiqət var: o da qəlbin həqiqəti.

Və yalnız indi başa düşürəm ki, bütün əvvəlki illəri yaşamamışam, yalnız özümü aldatmışam ki, yaşayıram!"

insanın ən qəddar düşməni onun vicdanıdır

Qəribədir, amma demə kədəri ifadə edə biləcək sözlər sevinci əks etdirən kəlimələrdən daha rangarəng və təsirliymiş. Heç vaxt təsəv-vür eləməzdim ki, qadın xoşbəxtliyi sözdə bu qədər dayaz və şit görünə bilər

"Qadın ilk dəfə aşıq olanda sevgilisini se-vir, sonrakı dəfələr isə artıq məhəbbətin özünü".