Akcja powieści rozpoczyna się zimą 1945 roku. Młoda kobieta, Marianna, tuła się po kraju. Napotkany przypadkiem rzutki lekarz proponuje jej pracę w szpitalu, który musi zostać odbudowany z ruiny. Trudne warunku i brak lekarstw to tylko część kłopotów czekających na gotowych do pracy ludzi. Relacja doktora i Marianny nieco się zacieśnia, dziewczyna opowiada mu historię swojego życia.
Barbara Nawrocka-Dońska — pisarka i dziennikarka, w czasie trwania II wojny światowej żołnierz Armii Krajowej, sanitariuszka oraz łączniczka w powstaniu warszawskim. W latach powojennych rozpoczęła pracę w redakcjach dzienników i czasopism. Jej dorobek literacki obejmuje 28 książek oraz ponad 500 artykułów, pisała powieści, opowiadania, pamiętniki, książki dla dzieci i młodzieży oraz reportaże z podróży po świecie (z Chin, Francji, Grecji, Kuby, Italii, Szwajcarii i ZSRR). Laureatka wielu odznaczeń (m.in. Warszawski Krzyż Powstańczy, Krzyż Armii Krajowej, Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis"), a także nagród.
