Өлеңдер жинағы

Тербелтіп бойын Ойылдың,

Ойнаса суы талымен

Шерткендей қылын ойымның

Су сырласып жаныммен.

Көп ойларға жетектеп

Қатпар бетті алып жар,

Су іреп бетін, күн, жел жеп

Жосылған заман ізі бар.

Ауыздықпен сан тұлпар

Омыраулап жардан су жұтып,

Алысып жаумен сан сұңқар

Етігін шешпей суды өтіп.

Жатқандай ізі жосылып

Ойылдың ор боп ойында,

Талай жорық қосылып

Шаңдатып өзен бойында.

Қосылдық мұнда туысқа,

Бізден де бұрын жиылған

ЖАС TYЛEK СӨЗІ

Қош айтып туған қалаға,

Аттанып алыс қиырға.

Бет алып жаңа далаға –

Бел байлап кеттік "қиынға".

Салулы үй де аз, сайлы орын,

Шатырды қырда кеулер жел.

Бөгер ме олар ер жолын,

Жолдама берген туған ел.

Жасауға жаңа өмірді

Барамыз егіс қырына.

Ән шырқап қырдың бұлбұлы

Үн қосар мотор жырына.

Көз алдымыз көк жайқын,

Жайқалып өскен толқын дән,

Елестеп бақыт тұр айқын,

Қанатын жайды алтын таң.

Сәулетін көріп ертеңгі

Орнаған жаңа қаланың,

Қонысы бақыт ол мәңгі

Тында өсер, туып баланың.

Қош айтып туған қонысқа

Келдік біз сонау қиырдан