çevreme bakıyorum. Boş bir oda, sessiz bir dünya; yitirecek hiçbir şeyim kalmamış...
Kitaplikkedisije citiralaпре 2 године
Başka bir şeye sahip değilse, insan yalnızca hüzünle de idare edebiliyor.
Kitaplikkedisije citiralaпре 2 године
Evet, bir zamanlar ölmeyi denemiştim ama, bu davranışım ölme isteğinden çok bir yardım çağrısına benziyordu.
Kitaplikkedisije citiralaпре 2 године
O yanımda olmadığı zaman korkuyorum. Yaşam, yabancı bir ülkeye dönüşüyor.
Kitaplikkedisije citiralaпре 2 године
Geleceğimden o denli endişeliydim ki, ne yaparsam yapayım, kendimi geçmişimin hastalıklı bir uzantısı gibi hissetmekten kurtulamıyordum.
Kitaplikkedisije citiralaпре 2 године
Yabancı bir evde hapsolmuş gibiydim
Kitaplikkedisije citiralaпре 2 године
Hiçbir zaman bulunduğu yerde olamıyor insan, hep başkalarının gördüğü yerde oluyor.
Kitaplikkedisije citiralaпре 2 године
Şimdi bavullarımı hazırlasam, çekip gitsem... Kasabaya bile uğramasam, kimse nereye gittiğimi sormasa... Sonra kendime telefonu bile olmayan bir ev bulsam... Bir sahil kasabasında, denizi uzaktan ve yüksekten gören bir yerde.
Kitaplikkedisije citiralaпре 2 године
Yaşamımızda olan biten her şeyin dilsiz tanığıydı eşyalar. Bu tanıklığın değerini ancak onları yitirdiğimizde anlıyorduk. Çünkü yalnızlığımızda süren biricik gerçek ilişki, eşyalarla kurduğumuz ilişkidir.