Bir Yazarın Notları 1

içim; uzun bir yol.

Hergün, kendi kendimizi kaza kaza tüketen, kendimizinyeraltı kazıcıları mıyız?

Kudüs’se iki noktadır :(:).
Kudüs sevilmeden insanlığa girilemez. Bizim için, daha da özel bir konumu vardır : Kudüs’ü savunmak gerçek bağımsız­lığı savunmaktır.

Tanrı’sız ne eder, nasıl geçirir bir gecesini insan? İnsan O’na bağlanmadan, nasıl bulabilir sabahı? Tanrı olmasa, kim kurtaracak geceye düşeni?

Ben, birşeyi, hiç mi hiç, az sevemedim; hele ‘orta’ sevemedim : hep çok sevdim.
Arkadaşlarımı da çok severim. Yeryüzüne biterim.
Eve portakal alınca sandıkla alıyorum : dayanamayanlar çürüyor!

ya buna. Yoksa, çoktan erirdi yeryüzü.

Herşey çökse de, gene bir ortadirek duruyor : insanın dayanma gücü deniyor

Soru: “Ya bu dehlizde ölürsen?” / Hemen fener yanardı :“Direnirsem, ölmem.”)

insan, yitire yitire kazanabilir kendi kendini.

Bulutlar ayaklarımın çok, çok altındaydı o yıllarda!
Belki, kimi günler, yeğniydim kuşlardan da!
Sonra hepsini uçurdum o kelebeklerin : o ünlü kelebek avcısı da bir karanlığa düştü, yitti!