Րաֆֆին 1972թ. գրում է«Գեղեցիկ Վարթիկը» վեպը, որտեղ իր արձագանքել է տալիս ժամանակաշրջանի կենսական հարցերին՝ լուսաբանելով սոցիալական եւ ազգային-քաղաքական հրատապ խնդիրները, ուղղորդելով մտավոր եւ գրական շարժումը։ Վեպում արտացոլում է պարսկական ավատատիրական իրականութունը, հայ գյուղացիության ստրկական, ընչաքաղց ու տառապալից առօրյան: Վարթիկը տասնյոթամյա գեղեցիկ մի հայուհի է, ով իր երիտասարդ տարիքում արդեն զգացել էր օտարի ծանր ու դաժան լուծը: Երիտասարդ աղջկան առեւանգում է խանի որդին՝ պահանջելով սիրել իրեն, սպառնալով Վարթիկին հաշվեհարդար տեսնել վերջինիս ընտանիքի հետ: Սակայն անմեղ Վարթիկը անձնազոհ է լինում՝ չցանկանալով դառնալ խանի որդու սիրուհին ու արատավորել իր ընտանիքի պատիվը:
