Azize

Babalık öyle bir unvandır ki bu unvan size, lâyık olup olmadığınız araştırılmadan verilir. Onun içindir ki dünyada çocuk sahibi pek çok baba mevcut olduğu halde, baba sahibi çocuk pek azdır.” diyordu

Yıllar, bir güz akşamında aceleyle uçup giden kırlangıçlar gibi parmaklıklar arasından uçup gitmiş

Bu sahte cennetin hükmüyse masaya gelen hesap pusulasına dek sürüyordu...

Kemal, fabrikaların yağlı dişlilerine parmağını, kolunu kaptırmamış hiç.

“Ben yanarım yavruma, yavrum da yanar yavrusuna” dedi. “Atalar boşuna söylememiş bu sözü.

Hak dostum! Hak
Benim evde etim var
Bir yaramaz kedim var
Kedim eti yer ise
Demirkıratlar iktidara gelmiş ise
Başvekil Menderes de bunu görmüş ise
İsmet Paşa da her şeye “hıııııı” derse
Meddah kulunuz da bunu
Kahvehane köşelerinde hikâye ederse
Kıssadan hisse
İkide bir düşer kodese”