be
Уладзімір Караткевіч

Леаніды не вернуцца да Зямлі

Obavesti me kada knjiga bude dodata
Da biste čitali ovu knjigu otpremite EPUB ili FB2 datoteku na Bookmate. Kako da otpremim knjigu?
  • Vitali Yanusheuskije citiraoпре 3 године
    кожнае пакаленне трошкі вышэй за мінулае... На вышыню магільнага капца
  • Vitali Yanusheuskije citiraoпре 3 године
    У неасэнсаваным жаданні ажывіць гэтыя і без таго жывыя ўспаміны, вярнуць страшны, самы лепшы час свайго жыцця, ён імкнуўся да мінулага, настойліва ўваскрашаў яго, аж да ліслівага дакранання мокрага ліста вяргіні
  • alenakaraliovaje citiralaпре 3 године
    Чалавек народжаны для бітвы і мае права памерці толькі ў бітве. I кожны воін павінен думаць, што ён як апошняя надзея гарадоў і вёсак за яго плячыма, што ён як апошняя песня роднай зямлі. I ён павінен змагацца нават
  • alenakaraliovaje citiralaпре 3 године
    тады, калі ніхто больш не хоча змагацца, адзін супраць усіх
  • alenakaraliovaje citiralaпре 3 године
    Найлепшая канстытуцыя псіхікі — тая, што прапаведуе гуманізм. Яму часам зусім не спрыяюць абставіны, якія пазбаўляюць яго магчымасці ўплываць на поступ грамадства. Але што з таго, калі да яго імкнуцца, калі аб’ектыўна менавіта ён рухае чалавецтва наперад.
  • alenakaraliovaje citiralaпре 3 године
    Таму што фарбы не размешваюць на крыві, вось што,— сказала яна.— Дзе пачынаюць забіваць людзей, там бывай мастацтва і бывай чысціня.
  • alenakaraliovaje citiralaпре 3 године
    Ну, вядома, калі чалавек вельмі хоча,— збываецца ўсё: дружба, каханне, рух зняволеных
  • Klim Khaletskije citiraoпре 3 године
    хлеб аднолькава смачны, на якой мове яго ні называй
  • Татьяна Карыткоje citiralaпре 4 године
    I заўсёды на наш вялікі народ палка знойдзецца, часцей за ўсё чужая. Цар, псар — гэта нам усё адно, абы кумпякі магутныя былі, ды барада венікам, ды вусы пажахлівей.
fb2epub
Prevucite i otpustite datoteke (ne više od 5 odjednom)