Ölüm Adası

Haça mıhlanmış dört kadın”
Biraz ötede:
“Otuz tabut...”
Son satırda yazan şuydu:
“Haktaşı ya hayat ya ölüm verir.”
Yanda kırmızı ve siyah mürekkeple çizilmiş bir çerçeve vardı. Kırmızıyla çizilmiş iki mezar... Bir tabut ve tabutun üstünde bir çelenk...
Diğer tarafta resimler ve bu resimlerin arasında, haça gerilmiş dört kadın vardı.
Bu kadınların kıyafetleri, İngiltere köylülerinin kıyafetlerine benziyordu.
Ortadaki resim büyüktü.
Bu kadının elleri ve ayakları çivilenmemiş, yalnızca bağlanmıştı.

Adam gerindi, esnedi, yine yatmak istedi,

Tekrar yürümeye başladılar. Bir çeyrek saat sonra yağmur hafiften çiselemeye başladı. Gök gürledi. Fırtına henüz uzaktaydı.

Bravo, diye bağırıyordu.

Bir izleyici gibi seyrediyor, zevk duyuyor, eğleniyordu. Hâlbuki ölüme kendi evlâtlarını göndermişti.

Diğer iki kişi, birer iskelet kadar zayıf, paramparça kıyafetler içinde sefil iki insandı. Onlar alkışlamıyorlar, dimdik duruyorlardı.

Bütün bu efsaneler unutuldu.

Bütün aşiret halkı, çığlıklarla kendini yere attı.

Tekneye binip gitmişler.

Size ihanet eden bu adamdan ne kadar nefret ettiğinizi biliyorum.