Мағжанды өлтіргендер

Қалыбындағы мұқым өзгерісті Мағжан жаңа әлгіде, ертеңгісін, төсегінен тұрып жатып сезген. Қаланың шетінде, қалың қара ағаштың ішіне қарағайдан қиып салған орыстың екі бөлмелі шағын пәтерін жалдап тұрып жатқан. Басын көтеріп әйнекке қарады, түнемеге қар жауыпты. Терезе кәсегін ақ ұлпа көмкеріпті. Өзін, бейне, оты сөніп, суып қалған моржалы пешке ұқсатты, ұқсатқан жоқ-ау – басынан өзге былайғы жері оттығы үңірейген, сырттан әктеген, епетейсіз арбиған кәдуілгі пеш. Жансыз, суық. Қозғап көруге күші жетпеді. Әуелгіде жер сілкініп түнде абажадай пеш үстіме құлаған ба деп ойлаған, кеудесін қозғауға әрекет жасап, қолын қимылдатып көрді, пеш деп тұрғаны өзінің басынан төменге дейін серейген денесі.