Қараш-қараш оқиғасы. I нұсқа

ҚАРАШ-ҚАРАШ ОҚИҒАСЫ
Повесть
(Бірінші нұсқасы)
I
Тау ішінің жаңбырлы қараңғы түні Бақтығұлдың көңілінде көптен шешілмей келе жатқан күдікті бір сәттің ішінде оп-оңай жазып жібергендей болды.
"Күздің ұзақ түні мынау. Қазір алған малмен соқтырып жүріп кетсем, таң атқанша қайда бармаймын? Ізімді жауын шаяды. Шыққаныма екі күн болса да, күннің лайсаңы жібермей қойды. Ілгері басуға өзім де жаурап, жайым бітті. Атым да мына суда, мына тау ішінің тайғағында өндіріп жүріс жүре алатын емес. Түк алмай

Шынында, ең әуелі қалың Жаныс — мол, тұтас, іргелі ел.

Көп сөйлемейтін, үндемей жүріп қана үй ішіне қуаныш қызықты бір-ақ әкелетін тұйық мінезі бар еді.

Үлкені момын Құрал — он жаста. Қалғанының біреуі — бес жасар Жұматай, үшіншісі екі жастағы емшектен әлі шықпаған қара қыз Бәтимә еді.

жаста. Қалғанының біреуі — бес жасар Жұматай, үшіншісі екі жастағы емшектен әлі шықпаған қара қыз Бәтимә еді.

Үлкені момын Құрал

Бүгін Дөңжайлауда отарда жатқан Шалқар, Бүрген болыстарының жылқысын алуға ыңғайланып келе жатқан Бақтығұлдың жайы осы еді.

Болыстың ерке болып өскен баласы — Жанғазы

Шалқар ішіндегі Сәрсен деген басты бидің бірі еді

Құралдың болыс аулындағы молдадан оқитын болғандығы болды.