Kendini Bulan Kadın

Ne olur Allah’ım bize de o emsalsiz duyguyu yaşat, bizi de o gizemli âlemle buluştur.”

Meğer insanın en büyük huzuru, en tatlı mutluluğu, en şirin gönül rahatlığı, o Yüceler Yücesine baş koyup gözyaşı dökmekmiş.

Ne kadar doğruydu? Meğer insanlar kimleri meşhur ediyor? Hangi günahlara bulaşanları, nasıl yanlış yapanları manşetlere çıkarıyorlar? Hâlbuki en şöhretli insan, Efendimiz değil mi? Öyleyse ona layık bir ümmet ve Allah’a layık bir kul olan kişi, en meşhur insan olmalıdır.

Hiç aklından çıkarma oğlum. Allah ve ahiret vardır. Orada ise bu hayatın hesabı görülecektir.

Bizler başarı için ne yapıyoruz? Günümüzü planladık mı? Boşa giden zamana dur dedik mi? İlmimizi ve görgümüzü artırmak için düzenli çalışıyor muyuz? İslamî bilimleri rahat öğrenebilmek için Arapça biliyor muyuz? İmanî hakikatleri yabancılara anlatmak için İngilizceye hâkim miyiz?

Ülkemiz ve dünya Müslümanlarının dertlerine çare bulabilmek için hangi müspet girişimin arkasında olduk? Savaş sahneleri ne kadar içimizi paralıyor? O aç ve yoksul kardeşlerimize yardım için o ihtişamlı hayatımızdan ne kadar fedakârlık edip birikim oluşturduk?

Abla hep suçluyu dışarıda aradık. Hâlbuki en büyük suçlu kendimiz değil miyiz? Eğer bir aksaklık varsa önce kendimizden başlamamız gerekmez mi?

“Dünyaya gelirken Allah bize sormadı, dünyadan alırken de sormayacaktır. Peki, bugün ölüme hazır mıyız?”

Vesvese, küçük gördükçe küçülür, büyük gördükçe ağırlaşır. İlim onu kovarken cehalet davet eder.

Şeytan, evvela şüpheyi kalbe atar. Kalp onu kabul etmeyince hayale bir kısım çirkinlikler getirerek insanı sarsmaya, kendinden şikâyetçi hale getirmeye çalışır. İnsan âdeta kendinden, kendi düşüncelerinden kaçmak ister. İnsanı şüphelerin kucağına atmak ister.

Nilüfer Abla, unutma ki kâinatın ipleri Rabb’imin elindedir. O her kulunun kalbinden geçenleri bilmektedir. O’na iltica etmeye, O’na yönelmeye, O’na yalvarmaya devam et. O samimi bir yürekle isteyen hiçbir kulunu geri çevirmemiştir. O asla kullarını reddetmemiştir. Orası rahmet ve ümit kapısıdır. Ne kadar günah işlenirse işlensin, yeter ki samimane bir pişmanlıkla dönülüp tövbe edilsin. Orada her kuluna bir yer vardır, O’nun affı ve rahmeti herkese ve her şeye yeter.